* نه تحریم و نه مشارکت مشروط! اصلاح‌طلبان یک تجربه تلخ را تکرار نکنند!
پ
کد خبر : ۸۳۸۰
تاریخ انتشار: ۱۸ تير ۱۳۹۸ - ۰۸:۰۲ -09 July 2019
از امروز تا زمان انتخابات فرصت زیادی است تا اصلاح طلبان مکانیسم های قابل اتکا را برای حضور و معرفی کاندیدا برای انتخابات مجلس معرفی کنند.

اصولگرایان در ماه های منتهی به انتخابات مجلس، در حال نزاع هستند که بین گزینه «اصلح» و «صالح مقبول» چه کسی را برای انتخابات مجلس کاندیدا کنند و اصلاح طلبان با طرح «تحریم انتخابات و مشارکت مشروط» در حال نزاع هستند که چگونه کاندیدا معرفی نکنند.


به گزارش «آزادی»، در حالی‌ که در روزهای اخیر جدال دیرینه بین اصولگرایان جبهه پایداری و تشکلات وابسته آنان به رهبری آیت الله مصباح با سایر اصولگرایان بدون وجود رهبریت خاص،با محوریت انتخاب کاندیدا بین گزینه اصلح و صالح مقبول بالا گرفته است که در اردوگاه اصلاح طلبان نزاع بر سر چگونه نیامدن در انتخابات است؛به گونه ای که سعید حجاریان قائل به شرکت مشروط اصلاح طلبان در انتخابات است و افرادی چون الویری از عدم حضور مطلق اصلاح طلبان در انتخابات مجلس سخن می گویند.


آنچه که باعث نگرانی اصلاح طلبان از حضور در انتخابات مجلس شده و موجب شده آنان راه حل های امتحان پس داده ای مانند عدم شرکت در انتخابات را تکرار کنند، احتمال رد صلاحیت گسترده سران و افراد توانمند و تاثیر گذار اصلاحات توسط شورای نگهبان است،به ویژه که آنان تجربه لیست امید در انتخابات مجلس و شورای شهر دوره پیش را پیش رو دارند و نگران این هستند که هزینه های عملکرد این هر دو لیست که اتفاقا تا حدی ناکارآمد هم جلوه دادند را به پای اصلاح طلبان می نویسند.اصلاح طلبان این بار گویا نمی خواهند تجربه لیست امید را تکرار کنند و افراد گمنام که احتمال تایید صلاحیت آنان از سوی شورای نگهبان وجود دارند را به نمایندگی از خود کاندیدا کنند.لذا از عدم حضور و مشارکت مشروط سخن می گویند.


نگرانی اصلاح طلبان درباره رد صلاحیت گسترده اگر چه نگرانی مشروعی است واگر چه عدم هزینه کردن برند اصلاحات به پای عده‌ای که مشخص نیست بعدا توان و وفاداری لازم برای تصدی مناصب انتخابی به نمایندگی از آنان را دارند هم قابل فهم است. اما نکته اینجا است که اصلاح طلبی،در ذات خود اصلاح طلبی درون گفتمانی را به صورت پویا و مستمر باید داشته باشد؛کنار کشیدن چاره کار نیست؛اگر مکانیسم فهرست امید،مکانیسم اشتباهی بوده است،مکانیسم را اصلاح کنند؛اگر در انتخاب کاندیداها به عنوان تجربه نخست،کوتاهی هایی اتفاق افتاده آن را جبران کنند.

از امروز تا زمان انتخابات فرصت زیادی است تا اصلاح طلبان مکانیسم های قابل اتکا را برای حضور و معرفی کاندیدا برای انتخابات مجلس معرفی کنند. برند اصلاح طلبی برندی نیست که با اشتباهات تاکتیکی و عملیاتی از بین رفته باشد؛اشتباهات تاکتیکی را می توان با اجماع،شفافیت و فداکاری، اصلاح نمود؛اما عدم حضور در انتخابات یا مشارکت مشروط،اشتباهی راهبردی است که ممکن است مانند راهی که سالها پیش رفته شد،به هزنیه یک دهه از عمر جوانان معتقد به اصلاحات تمام شود.


از سویی دیگر اصلاح طلبان باید بدانند که جامعه دیگر آن جامعه یکدست در هنگام برگزاری انتخابات مجلس ششم نیست و جامعه کنونی جامعه بسیار متکثری است و به ویژه خط متمایز پررنگی در انتخابات بین تهران و شهرستان ها وجود دارد و لزوما پیروزی در تهران،به معنای تلسط کامل در نهادی مانند مجلس و یا شورای شهر نیست و اصلاح طلبان باید به تدریج بازیگری در کنار رقیب قدرتمند را هر چند در نبردی نابرابر پذیرا باشند.


علاوه بر این در یک دهه ای که با اشتباهی استراتژیک،اصلاح طلبان از قدرت دور ماندند،اصولگرایان در نهادهای دیگر خود را توانمند و قدرتمند تر از گذشته کردند و اصلاح طلبان باید بپذیرند که دیگر فکر و ذهن خود را معطوف کامیابی های مطلق نکنند و با تلاش به دنبال پیروزی های نسبی باشند تا بدین وسیله بتواندن حضور همه اندیشه ها در نهادهای انتخابی را برای تامین حداکثری منافع ملی ایرانیان تضمین کنند. امروز روزی است که اصلاح طلبان باید یک «نه» بزرگ به عدم شرکت در انتخابات یا انتخابات مشروط بگویند.

 

ارسال نظر
نام:
ایمیل:
* نظر: