طلاب جوان چوب بد عمل کردن حاکمیت را می خورند

برخی طلاب تمایلی به پوشیدن لباس روحانیت ندارند. این نکته را متقی زاده مسئول تلبس معاونت تهذیب حوزه چند روز قبل در گفت و گو با ایسنا گفت و بسیار هم مورد توجه کاربران فضای مجازی قرار گرفت. کارشناسان اما در ریشه بایی این موضوع به دلایل قابل تاملی اشاره کردند. دلایلی که می توان آن را زنگ خطری جدی برای دلزدگی مردم از قرائت دینی حاکمیت و ایجاد فاصله میان جامعه و حاکمیت نیز به حساب آورد.

 

حجت الاسلام مصطفی درایتی در گفت و گو با «آزادی تودی» درباره علت بی میلی طلاب جوان به ملبس شدن، گفت: «اصلی ترین علت این بی میلی جو جامعه است. به نظر من جو جامعه برای پوشیدن لباس روحانیت جو مناسبی نیست و مردم به خاطر مشاهده عملکرد مجموعه حاکمیت و نارضایتی های موجود عکس العمل هایی نسبت به افراد معمم که بعضا هیچ نقشی هم در ایجاد این وضعیت ندارند، نشان می دهند. مردم روحانیت را نماد حکومت تلقی می کنند و برخوردهایی نشان می دهند که شاید برای قشر جوان حوزه قابل تحمل نیست.»

 

وی تاکید کرد: «روحانیون به خصوص جوانان چوب بد عمل کردن مجموعه حاکمیت را می خورند.»

 

عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت در پاسخ به اینکه تغییر این فضا از چه طرقی ممکن است، گفت: « باید تلاش شود که جامعه به نوعی این دو مساله را از هم تفکیک کند. به هرحال روحانیون نیز مثل پزشکان، معلمان و ... بخشی از جامعه هستند. بخشی از روحانیون در حکومت هستند و ممکن است که عملکرد مثبت یا منفی داشته باشند. بخش دیگر روحانیون اما هیچ نقشی در حکومت ندارند و همه مسائل موجود را به حساب آنان گذاشتند، قدری ناعادلانه است.»

 

وی افزود: « دست اندکاران در نظام جمهوری اسلامی ایران یک نماد اجتماعی مشخص دارد و آن لباس روحانیت است. همه روحانیون حکومت را نمی چرخانند و تنها بخشی از آنان در عرصه سیاسی فعال هستند. با این حال از آنجا که دست جامعه به قشر دست اندر کار نمی رسد و روحانیون را در مسجد، کنار خیابان و ... می بیند ، نسبت به آن ها واکنش نشان می دهند. به نظر من البته مقصر دانستن همه روحانیون به خاطر نارضایتی های موجود در جامعه ناعادلانه است. این یکجا بینی جامعه قطعا روی قشر جوانی که قرار است لباس روحانیت بپوشد تاثیر می گذارد و موجب بی میلی آن ها به استفاده از نماد روحانیت می شود.»

 

وی در ادامه بروز دین زدگی را از دیگر آثار افزایش نارضایتی های اجتماعی دانست و گفت: « برخی از آمارها نشان دهنده نوعی وادادگی و فاصله گرفتن از دین در نسل جدید است. بررسی اجمالی نسل ها حاکی از وجود نوعی بی میلی به دین در جوانان است. علت این امر آن است که حاکمیت نگاه دینی دارد و عملکرد آن گاهی مورد رضایت مردم نیست. این نارضایتی موجب می شود که گاهی مردم را از اصل اعتقادات خود برگرداند و موجب ایجاد شبه و بی میلی شود. بعضا هم عکس العمل نشان می دهند. مثلا دختران جوان در اعتراض به وضعیت موجود نوعی از پوشش را به نمایش می گذارند که بگویند به رفتارهای حاکمیت تقیدی ندارند. درست است که تمایل به آزادی اجتماعی در این اعتراضات وجود دارد اما برخی معتقد هستند که اعتراضات نوعی لج بازی و واکنش نشان دادن به عملکرد حاکمیت است. پسرها نیز به نحوه دیگری واکنش نشان می دهند تا بگویند که با رفتارهایی که به نام دین در کشور انجام می شود، موافق نیستند.»

 

درایتی تصریح کرد: « من معتقد هستم که نوعی از نگاه دینی به انزوا می رود. بالاخره دین یک نیاز ذاتی بشر است و به شکل های متفاوت خود را نشان می دهد. بر همین اساس اگر رفتار جوانان و نوجوانان را بررسی کنیم ، شاهد نوعی تمایل به دین علی رغم همه مسائلی که پیشتر گفته شد، هستیم. آن ها به عمل سنتی خاصی که به نظر ما نماد دین است، تن نمی دهند . به عبارت دیگر جامعه از کل دین فاصله نخواهد گرفت بلکه از آن قرائت دینی مد نظر حاکمیت فاصله می گیرد زیرا این قرائت را با نیازهای امروز جامعه و خود منطبق نمی داند.»

درایتی در تشریح راهکارها اصلاح وضعیت موجود ، گفت: « نوع عملکرد حکومت اثر مستقیمی بر این وضعیت دارد. به نظر من ما زیادی از حد شلوغ کرده ایم. همه چیز را رنگ دینی زده و هر وقت کم و کسر آورده ایم با بهانه های دینی رفع و رجوع کرده ایم. همین است که دین در کشور ما مشکل زا شده است. اینطور شده که حتی مسائل طبیعی و عرفی جامعه را می خواهیم با نام دین بالا و پایین کنیم. خیلی از مسائل و محدودیت ها را نیز برای مردم ایجاد کرده ایم که حتی پیدا کردن مبنای دینی برای آن سخت است و بعضا امکان پذیر نیست. مثلا چهل سال از انقلاب گذشته و هنوز برای ورود خانم ها به ورزشگاه ممنوعیت داریم. در حالی که هیچ مبنای شرعی ندارد و همین اختلاط را در راهپیمایی ها، حسینه ها و ... با بهانه های شرعی توجیه می کنیم. روشن است که اینقدر به نام دین در دست و بال مردم رفتن و مردم را آزار و اذیت کردن نتیجه خوبی ندارد و موجب دلزدگی نسبت به این نوع قرائت از دین می شود.»

 

وی تاکید کرد: « تا وقتی که مسئولان با نوشتن چند آیه در ابتدای نامه ها و متن های سخنرانی خود کم کاری ها را جبران کرده و به دنبال سوءاستفاده های خود می روند، مشکلات حل نمی شود. نمادهای اینچنینی موجب انزجار مردم شده و این تصور را ایجاد کرده که نمادهای دینی ابزار خرید و فروش و منفعت طلبی است. اگر اجازه دهیم هر چیزی جای خود باشد حداقل در حوزه دین این گونه انزجارها ایجاد نمی شود.»

 

وی در پاسخ به اینکه آسیب اصلی از ادامه وضعیت موجود متوجه چه بخشی می شود، گفت: « همه متضرر خواهند شد. ادامه این رویه سبب می شود که قشر متدین به مرور حتی امکان متدین کردن فرزندان خود را نداشته باشد. قشر غیر متدین هم که فاصله بیشتری می گیرد. حاکمیت نیز حتما ضربه خواهد خورد. متاسفانه عزمی برای تفکیک مسائل دینی و سیاسی وجود ندارد و حتی برخی به دنبال بهره برداری سیاسی از مسائل هستند البته این هم در کوتاه مدت ممکن است و در بلند مدت حاکمیت نیز ضربه خواهد خورد».