اخراج عجیب یک گروه جهادی که برای اطفای حریق به بهبهان رفته بودند!

پس از آنکه گروه‌های جهادی در رویداد‌هایی مانند سیل گلستان، لرستان و خوزستان خوش درخشیدند و نشان دادند که مهره قابل اتکایی برای کاهش آسیب‌های ناشی از حوادث قهریه هستند و می‌توانند جور کمبود‌هایی که در عرصه مهار بحران در کشورمان موجود است را بکشند، آتش سوزی‌های اخیر این سوال را به دنبال داشت که چرا آنچنان که باید شاهد حضور این گروه‌ها در عرصه مهار این بحران نیستیم؟

طباطبایی در شرح ماوقع به «آزادی» می‌گوید: دغدغه‌مندی نسبت به محیط زیست سبب شد تصمیم بگیرم برای اطفای حریق در منطقه حفاظت‌شده خائیز و امداد و نجات حیواناتی که دچار آسیب احتمالی شده‌اند مشارکت کنم و به همین منظور طی فراخوانی ویدیویی در فضای مجازی از داوطلبانِ حضور و افرادی که مایل به کمک نقدی بودند دعوت به عمل آوردم که این فراخوان توسط جمعی از دوستداران طبیعت و هنرمندان بازنشر شد.

وی می‌افزاید: ۲۰ نفر از افرادی که توانایی راهپیمایی در مناطق کوهستانی و در هوای گرم را داشتند از میان داوطلبان گزینش کردیم و روز سه‌شنبه ۱۳ خرداد از شهر‌های تهران، کرج، قم و اصفهان عازم خائیز شدیم.

طباطبایی ادامه می‌دهد: پس از هماهنگی با مسئولان محیط زیست خوزستان و کهگیلویه و بویراحمد، صبح چهارشنبه وارد منطقه حفاظت‌شده خائیز شدیم. گروه را به دو قسمت تقسیم کردیم که در دو نوبت عملیات صورت گیرد. گروه اول بعد از ۸ ساعت کوهپیمایی و تلاش برای اطفای حریق بازگشتند و گروه دوم راهی ارتفاعات شدند.

وی با بیان اینکه یکی از اهداف مشخص گروه، امداد و نجات حیوانات آسیب‌دیده بود، می‌گوید: آنچه از بدو حرکت ما مطرح شد و پررنگ‌تر شد این بود که از ناحیه برخی از افراد که تریبون رسانه‌ها را در دست داشتند این گونه مطرح شد که در خائیز هیچ حیوانی آسیب ندیده است. گفتند همه حیوانات از ترس آتش فرار کرده‌اند و حیوانی نیاز به کمک ندارد. مسئول کمپ هم که یک محیط‌بان بود به ما گفت: اگر اصرار دارید که حیوانی آسیب دیده، مستند ارائه کنید. این در حالی است که گروه اجازه نداشتند غیر از مسیر تعیین شده توسط راهنما به سمت دیگری بروند.

طباطبایی با اشاره به اینکه برخی از افراد محلی که روز‌های قبل برای اطفای حریق عازم منطقه شده بودند مدعی شدند که پرندگان و خزندگان آسیب‌دیده را در منطقه مشاهده کرده‌اند، می‌گوید: کسی به ما مجال بررسی نداد. اعضای گروه که توسط راهنما همراهی می‌شدند اجازه نداشتند از گروه جدا شوند. برخی از آن‌ها گفتند که صدای پرنده شنیده‌اند، اما نتوانستند از گروه فاصله بگیرند و منشا صدا را پیدا کنند.

این استاد خارج فقه محیط زیست اضافه می‌کند: متاسفانه در کمپ با یک بایکوت خبری مواجه شدیم. افرادی که چند روز قبل با دادن مشخصات حساب شخصی برای اطفای حریق در خائیز ده‌ها میلیون تومان اعانه جمع کرده و تعدادی دمنده خریداری کرده بودند، توسط رسانه‌ها به شدت مورد استقبال قرار گرفتند، اما از حضور گروه ما در کمپ هیچ خبری منتشر نشد.

وی ادامه می‌دهد: گروه‌های دیگری هم همراه با تعدادی دامپزشک آمده بودند و در کمپ مستقر شدند که گویا در منطقه با حضورشان مشکل داشتند و به هر حال متاسفانه این مشکل را به پای ما هم گذاشتند و‌تر و خشک را با هم سوزاندند. همان شب اول کمپ را تعطیل کردند و به ما گفتند تشریف ببرید در حالی که ما ۲۰ ساعت راه آمده بودیم و قصد داشتیم دست کم ۵ روز در خائیز بمانیم.

طباطبایی با اشاره به اینکه در اولین شب حضور در خائیز، از سوی محیط‌بان منطقه وادار به ترک روستای علمدار شدند می‌گوید: ناچار شدیم عازم بهبهان شده و شب را در هتل بمانیم، اما یک ساعت از حضور ما در «هتل رضا» نگذشته بود که مسئول پذیرش هتل خبر داد که از سوی دادستانی دستور داده شده که ما تا پیش از ساعت ۴ صبح باید بهبهان را ترک کنیم. در حالی که غافلگیر شده بودم پیگیر مکالمه با نیروی انتظامی و اماکن شدم. آن‌ها هم گفتند حکم جلب ما صادر شده و اگر تا پیش از ۴ صبح بهبهان را ترک نکنیم به دستور آقای زندی، دادستان بهبهان جلب می‌شویم.

مدیر موسسه فرهنگی بحرالعلوم اضافه می‌کند: بی‌آنکه علت این رفتار و دلیل صدور حکم جلب را بدانم برای اینکه برای تیم جهادی که همراهم بودند مشکلی پیش نیاید هتل را ترک کرده و از بهبهان خارج شدیم.

طباطبایی در پاسخ به اینکه آیا ممکن است دلیل حکم جلب اعلام شماره حساب شخصی برای جمع‌آوری کمک‌های مردمی باشد؟، می‌گوید: همانطور که گفتم پیش از حضور ما با اعلام شماره شخصی ده‌ها میلیون تومان جمع‌آوری شده بود و مورد استقبال رسانه‌ها قرار گرفته بود. به علاوه کل مبلغی که به حساب من واریز شده بود و با سند بانکی موجود است، ۲۱ میلیون تومان است که بنا بود صرف مخارج گروه شود و اگر بیشتر شد برای خرید دمنده هزینه شود.

این روحانی مدافع حقوق حیوانات با ابراز تاسف از بداخلاقی‌هایی که به همراه گروهش در بهبهان با آن مواجه شده می‌گوید: آنچه برای ما اهمیت داشت این بود که فرهنگ توجه به حیات وحش را در مردم زنده کنیم. حتی می‌توانستیم این حرکت را در ابعاد بین المللی پرورش دهیم و نشان بدهیم که در ایران هم مانند کشور‌های دیگر مردم به حفظ حیات وحش اهمیت می‌دهند. هرچند عده‌ای در منطقه بودند که عزمشان را جزم کرده بودند که موضوع اطفای حریق در خائیز صرفا از کانال خودشان و به نفع گروه خودشان دیده شود، اما ناامید نخواهیم شد. نیت ما خیر است و از این پس با قدرت بیشتر به کمک به طبیعت کشورمان کمر خواهیم بست.