چرا باید به احترام مرد محصور در «نفاق و حسد و تحجر» بایستیم?

دولت دوازدهم واپسین روزهای خود را می گذراند و تا چند روز دیگر دولتمردان این دولت نیز به مانند پیشینان با کوله باری از خاطرات با مردم خداحافظی می کنند آما آنچه مهم است عملکرد و آثار بر جای مانده از آنان است که آنها را در معرض قضاوت جامعه و تاریخ قرار خواهد داد.دولتی که خود را مزین به تدبیر و امید می دانست آنچنان که خود امید داشت چرخ روزگار بر وفق مرادش نگشت و در آخر دوران خود مغضوب و محجور عام و خاص شد و بدون هیچ تشکر و خداقوتی که برای دیگر دولت ها معمول و مرسوم بود بدرقه شد.

چه شد که دولتی با 20 میلیون رای و محصول یک انتخابات پرشور و امید و آرزو اینگونه توسط منتقدان و حامیان بدرقه می شود قطعا علت های آشکار و پنهان زیادی دارد که تاریخ این بزرگ معلم دوران ها و بهترین عیان کننده همه پنهان ها ، آنها را برای آیندگان آشکار خواهد کرد و مشخص خواهد شد که چه عوامل داخلی و خارجی و مستقیم و غیر مستقیم در این گذار از امید و شور و آرزو به نا امیدی و یاس محض دخیل بودند.

برای رعایت انصاف باید به همه دولتمردانی که خود را که نه فقط مقام بلکه مسئول در برابر خدا و مردم می دانستند خداقوت و خسته نباشید گفت گرچه به قضاوت عرف جامعه در زمان کنونی چنین مسئولانی در حال حاضر کم شمار و نایاب هستند اما این امر را نباید اصلی که بر فرع حکومت می کند دانست .

شاید بیان «خداقوت و خسته نباشید» در دوران جولان «مدیران صندلی پرست» و «فعالان سیاسی خواهان عضویت در هیئت مدیره ها» و «کارشناسان و متخصصان مقام جو» رسم عبث و بیهوده ای جلوه کند اما حداقل می بایست به احترام و یاد همه آن وعده ها نه چندان دور و همه آن امیدهای جمعی به «تدبیر و امید» خداقوت گفت و امید داشت تا مردمان این مرز و بوم علی رغم همه ناملایمت های داخلی و خارجی همچنان معتقد به تدبیر و امیدوار به امید و آرزو باشند.

اما یک نفر را نه تنها باید با صمیمانه ترین سپاس ها بدرقه کرد بلکه اخلاق و انصاف و عدالت و عقل حکم می کند که به احترام او ایستاد و به همگان یادآور شد که گرچه او محصور در «نفاق و حسد و تحجر» بود اما سعی و تلاش او برای شکست این حصر با سلاح «تعهد و تخصص و تعقل» در تاریخ ماندگار خواهد شد .

این مرقومه نه از جهت بیان نظر کارشناسی و یا اظهارات تخصصی نگاشته شده و نه از جهت اظهار لطف به یک دولت مرد بلکه به حکم قاعده و اصل اخلاقی«من لم یشکر خالق من لم یشکر مخلوق» و از طرف مقدس ترین و پاک ترین مقام و سمت این زمانه یعنی یک «شهروند عادی ایرانی» بیان می شود تا فراموش نشود که گرچه در فضای غبار آلود و نامیدانه کنونی چشم ها بر همه خوبی ها و زحمات واقعی بسته شده و تمامی نگاه ها را به سوی قیمت ها و نرخ ها و اعداد منحرف کرده اند اما روز گاری نه چندان دور فردی بود که سخن و تفکر و تعقل او امید بخش و راهنما بود.

در دورانی که مصلحت بهانه ای برای به مسلخ کشیدن امیدها و آرزوها و وعده ها بود و چنان شد که حتی به اذعان برخی مدیران عالی رتبه از اختیار تعیین یک منشی برای خویش خالی شدند فردی بود که به علت رعایت نکردن برخی از مناسبات رسمی و اخلاقی که برای حرمت و اقتدار داخلی و خارجی یک مسئول و مدیر عالی رتبه لازم و حیاتی است استعفا داد و لسانا و آشکارا تذکر داد که بی خبری یک وزیر از حضور رییس جمهور یک کشور دیگر در ایران و غیبت او در این دیدار اورا خالی از هرگونه اقتدار و صلابتی برای دفاع از منافع ملی در مجامع خارجی خواهد کرد.

یا وقتی او در دوره جولان جوانان به اصطلاح تکلیف مدار و دغدغه مند در صدا و سیما با سریالی پر از طعنه و کنایه مواجه شد به عالی ترین مقام کشور مرقومه ای نوشت که اگر حتی برخی از این کنایه ها و ادعاهای این به اصطلاح سریال صحیح باشد ، شرعا حضورش در وزارت خانه خود دچار ایراد و اشکال است.

شاید بعد از مدت ها و به کمک عوامل ریز و درشت که امیدهای بسیاری ناامید شدند شاهد مسئولان بیانیه خوان و شعار دوست به جای او باشیم اما نباید فراموش کنیم که وزیری به مدت 8 سال در تمامی مجامع جهانی و در مواجهه با هر سوال و شبهه افکنی تخصصی و رسانه ای به طور صریح و مستند و مستدل به نحو احسن و با کلامی رسا و که مورد فهم همه کشورهای دنیا بود از منافع ملی دفاع کرد گرچه جماعتی خود حق پندار او را خائن به آرمان ها و مرعوب در برابر قدرت ها معرفی کردند.

شاید مذاکرات طاقت فرسای او برای به ثمر رساندن برجام این سند حیاتی حال و آینده سیاست خارجی ایران نادیده گرفته شد و به علت قدم زدن در محوطه باز با یک مقام آمریکایی موج طعنه و شعار قرار گرفت اما هیچ وقت گفته نشد او یکی از مهمترین اقدامات در عرصه سیاست خارجی کشور را با هماهنگی کامل به سرانجام رساند و اگر اتفاقات دیگر ی در عرصه بین المللی رخ نمی داد در حال حاضر عموم جامعه به گونه دیگری درباره او و تلاش هایش قضاوت میکردند.شاید بسیاری دیگر از مذاکرات پشت پرده ای در این سال ها رخ داد که به علت نهان بودن هیچگونه قضاوتی درباره آنها قابل بیان نیست اما او مذاکراتی را به سرانجام رساند که با شفافیت و در برابر چشم و قضاوت همگان برگزار شد

نباید فراموش شود که زمانی افرادی بودند که برجام را در مجلس آتش زدند اما با تغیر دولت و اوضاع، منکر مواهب برجام نشدند و این سند را قابل بررسی معرفی کردند.نباید فراموش کرد که در همین انتخابات اخیر هم جناح و هم فرد پیروز در انتخابات یک موضع و مجددا تاکید می شود حتی یک موضع صریح علیه این سند اتخاذ نکرد و با سخنان کلی به طور ضمنی به ظرفیت ها و ارزش آن اعتراف کرد.

گرچه در همین دوران اظهار سخنان غیرمنصفانه منتقدان اورا فردی غربگرا و مرعوب معرفی کردند اما او بود که در عرصه دیپلماسی با سلاح تعقل و تخصص و تفکر به مواجهه لسانی با یکی از شرور ترین سیاستمداران تاریخ آمریکا پرداخت که عداوت و خصومت او در حق ملت ایران بر هیچ عقل سلیم و منصفی پوشیده نیست.او بود که در هر فرصت و لحظه ای سعی داشت تا با تدبیر و تعقل مواضع و بیانات اورا صریح و مستند و مستدل رد کند و موجب شود هیچ شبهه افکنی و اظهارات بی ربط او بی پاسخ نماند.

به هر حال دوران وزارت محمد جواد ظریف با تمامی خاطراتش تا چند روز دیگر به پایان می رسد و شاید این پایان برای او پایانی بر همه نامهربانی ها باشد یا شاید این پایان آغازی بر هجمه و طعنه و کنایه های منتقدان بی پروای او باشد که ذوب در شوق پیروزی به دنبال هدم و حذف رقیب هستند اما به هر حال تاریخ ثابت خواهد کرد که تفکر و تعقل و کلمات جاری شده بر زبان یک مسئول از آنچنان حرمت و اثری برخوردار است که می تواند نام او را تا سال ها بر لوح تاریخ ماندگار نماید.

لذا بایست با تمام وجود قدردان همه زحماتی باشیم که موجب شد لحظاتی شاید کوتاه اما به یاد ماندنی برای ما همه رقم بزند و فراموش نکنیم در روزگاری ناسپاس مسئولی بود که قربانی بیان نظرات صریح و تخصصی حوزه خود شد اما بازهم نهراسید و گفت که یک مقام به خاطر اینکه مسئول و دغدغه مند باشد بایست مجتهد در تحلیل و مقلد در اجرا باشد و کار بر ای خدا و مردم از بهترین امور هست.

به احترام و برای قدردانی از مسئولی می ایستیم که هم مغضوب دشمنان خارجی و چندین ساله این مرز و بوم و منافقین آلبانی نشین بود هم مغضوب حسودان و به اصطلاح دوستان و حامیان و هم گرفتار در طرح ها و پروژه های چندلایه منتقدان غیرمنصف و متحجر داخلی اما به هرحال دوران او نیز بگذشت چنانکه دوران بعد از او نیز بگذرد اما این افکار عمومی و انصاف جامعه خواهد بود که حکم خواهد داد درباره آنچه او برجای گذاشت آنچه دیگران برجای خواهند گذاشت.

خداقوت محمد جواد ظریف

یاحق