از حق شهروندی «دختر داورزنی» تا حقوق شهروندی «زنان ایران»

سامان موحدی راد|تحریریه آزادی: از حرف‌های چندر روز پیش سعید فتاحی و محمدرضا داورزنی می‌شود فهمید که ماجرای حضور زنان در ورزشگاه‌ها بدون اعمال قدرت و زور از سوی فیفا محقق شدنی نیست. و گرنه که معاون وزیر ورزش دولت تدبیر و امید که چند روز پیش در گفت‌وگویی گفتند چندان اعتقادی به حضور زنان در ورزشگاه‌های برگزاری رقابت‌های لیگ برتر ندارند و سعید فتاحی هم اعلام کرده «مطمئن باشید هیچ الزامی برای ورود بانوان در لیگ برتر نداریم.» که به این معنی است که حتما باید الزامی باشد یا تهدیدی از سوی فیفا برای فوتبال‌مان وجود داشته باشد که گوش به این حرف‌ها بدهیم.

حالا از سعید فتاحی هم انتظاری نیست که چنین حرف‌هایی بزند و چندان هم عجیب نیست. اما آنچه در این خصوص عجیب است حرف‌های محمدرضا داورزنی است. مردی که به سبب جایگاهش و نسبتش با دولتی که شعارهای فراوانی در این زمینه داده کاملا اظهارنظری خلاف سیاست‌های تبلیغی دولتش انجام داده است. اظهارنظرهایی که جا دارد حتی پای وزیر ورزش و رئیس‌جمهور را به مجلس برای پاسخگویی باز کند.

چند شب پیش محمدرضا داورزنی در یک برنامه تلویزیونی مهمان علی ضیا بود و در آنجا در پاسخ به چرایی زندگی دخترش در کشور آمریکا گفت که «حق شهروندی» هر کسی است که محل زندگی خودش را انتخاب کند و دخترش هم بر اساس همین حق خارج از ایران و در ایالات متحده امریکا زندگی می‌کند. اما همین محمدرضا داورزنی در یک گفت‌وگویی دیگر در خصوص ماجرای حضور زنان در ورزشگاه‌های گفته که زنان فقط در مسابقات ملی می‌توانند در ورزشگاه‌ها حاضر باشند، همانطور که می‌دانید به دلیل فشار فیفا و نه درک آقایان از مسئله، و در رقابت‌های لیگ اعتقادی به حضور زنان در ورزشگاه‌ها ندارند.

حالا سوال اینجاست که آیا حقوق شهروندی تنها برای دختر آقای داورزنی و مهاجرتش به آمریکا صادق است و هزاران و زن دختر ایرانی که بنا بر همین حقوق شهروندی خواهان حضور در ورزشگاه‌ها هستند قرار نیست بهره‌ای از این حقوق ببرند؟ آیا شایسته دولتی که یکی از دستاوردهایش همین منشور حقوق شهروندی می‌داند این است که چنین مدیری را در وزارت ورزش خود ببنید؟ کسی که برای فرزند خودش این حق را قائل است که محل زندگی‌اش را انتخاب کند اما برای زنان و دختران کشورش این حق را قائل نیست که برای تشویق تیم محبوب‌شان به ورزشگاه بروند؟