این بانگ آزادی است....
طی یک دهه اخیر با تشدید شکاف طبقاتی، افزایش افسار گسیخته قیمت ها، تعطیلی کارخانه ها و بیکارشدن کارگران، و بسیاری مشکلات دیگر که مردم با آن دست و پنجه نرم میکنند و دهک های متوسط و ضعیف جامعه را به شدت تحت فشار قرار داده و روزبه روز در حال تشدید است باعث شده تا قشرهای گوناگون برای مطالبه حل این مشکلات که اکثرآن را ناشی از سوء مدیریت مسئولیت مربوطه میدانند دست به اعتراضات و اعتصابات بزنند. مردم معمولا پس از آنکه از طریق نامه نگاری ها و پیگیری های شفاهی به نتیجه ای نمیرسند معمولا دست به تجمع میزنند.اما آیا این تجمعات قانونی است؟
به گزارش«آزادی»، طبق اصل ۲۷ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، اجتماعات و راهپیمایی‌های بدون سلاح به شرط آنکه مخل مبانی اسلام نباشد آزاد است اما شاهد هستیم که دستگاه‌های امنیتی و نظارتی در ایران تقریباً با هرگونه تجمع اعتراضی، مخالفت میکنند. دلیل این امر چه میتواند باشد و آیا چنین ممانعتی، فراقانونی یا غیرقانونی است؟
اصل ۲۷ قانون اساسی ایران یکی از اصول حقوق بشر محسوب میشود که بسیاری از حقوق‌دانان معتقدند تا حدی شبیه ماده ۲۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر است. ماده ۲۰ اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر عنوان میکند: «هر شخص حق دارد از آزادی تشكيل اجتماعات، مجامع و انجمن‌های مسالمت‌آمیز بهره‌مند شود و هیچکس را نباید به شرکت در هیچ اجتماعی مجبور کرد.»
پس مطابق قانون اساسی این گونه تجمعات قانونی است هرچند تبصره های دیگری در خصوص عدم اخلال در نظم عمومی و ... به آن اضاف شده اما خدشه ای در اصل این قانون وارد نمیشود.متاسفانه طی این سالها شاهد برخورد های قهری با این مطالبات برحق مردم و کاملا مسالمت آمیز آن ها توسط دستگاه های امنیتی بوده ایم و نیروی انتظامی گاها اقدام به ضرب و شتم و بازداشت این افراد که از قشرهای فرهیخته جامعه از جمله معلمان،دانشجویان،کارگران و ...هستند میکند که به هیچ عنوان خوشایند نیست.مسئولین نیز به شدت از اعتراض مردم و انتقاد آن ها در هراسند درحالی که انتقاد و اعتراض میتواند نقاط ضعف را آشکار سازد و منجر به اصلاح شود.عده ای نیز این اعتراضات را آب به آسیاب دشمن ریختن میدانند که باید گفت این عده از درک مشکلات مردم معترض عاجز اند.مسئولین به جای ترس از اعتراض مردم و سرکوب آن و برخورد قضایی وقهری با تجمعات مردم معترض یا برخورد با دانشجویان توسط کمیته های انضباطی که بر خلاف شعار ها و آرمانهای اصلی جمهوری اسلامی است باید زمینه این اعتراضات را از بین ببرند.تاهنگامی که مردم ببینند اعتراضاتشان منجر به اصلاح و اقدام مسئولین نشده و حتی هیچکسی به آن ها پاسخگو نیست این اعتراضات تشدید میشود و سرکوب نیز باعث تحریک دیگر توده های مردم میشود.باید مشکلات رفع شود چه بسا بسیاری از اعتراضات به خاطر مشکلات بسیار حداقلی و سوء مدیریت هاست که به راحتی قابل حل است اگر این مشکلات حل شود آنوقت دشمنان و رقبای ایران هم نمیتوانند از این مسئله سوء استفاده کنند همانطور که رهبر معظم انقلاب هم عنوان کردند :مگس روی زخم مینشیند، زخم را خوب کنید. پس باید زمینه این اعتراضات از بین برود نه اینکه سرکوب شود.عده ای دیگر تجمعات را راه حل مناسبی نمیدانند خب شما به مردم بگویید راه حل چیست؟برخی مسئولین از اینکه نکند مردم شعاری بر علیه آنها دهند و یا به قول معروف به آنها نگویند بالای چشمتان ابرو میترسند و رفتار به شدت قهری با منتقدان و معترضان عملکرد خود دارند در حالی که حضرت علی (ع) در خطبه ۲۱۶ می‌فرمایند: «من، خوش ندارم خیال کنید که من، ثناگویی و ستایش شما را دوست دارم و با سپاس الهی این گونه نیستم ... پس با من، آن چنان که با جباران سخن می‌گویید، گفت‌وگو نکنید و آن گونه که نزد ستمگرانِ تندخو، از خود مراقبت می‌کنید تا خشم آنان، متوجه شما نشود با من رفتار نکنید و از برخورد همراه با ظاهرسازی و مدارات بپرهیزید و خیال نکنید اگر سخن حقی به من گفته شود، قبول آن، بر من سنگینی خواهد کرد و یا اینکه خودبزرگ بین باشم».
امیرمؤمنان(ع) در ادامه سخن بسیار بلند و عجیبی از منظر باور‌های امروز ما می‌فرمایند: «فلا تَکُفُّوا عن مقالةٍ بحقٍّ أوْ مَشُورَةٍ بعدلٍ؛ فإنّی لستُ فی نفسی بفوقِ أنْ أُخْطیءَ و لا آمَنُ ذلک من فعلی إلاّ أنْ یکفی الله من نفسی؛ پس، از گفتن سخن حق یا ارائه مشورتی بر پایه عدل، خودداری نکنید. من، در خودم، این گونه نیستم که خطا نکنم و کار خود را از آن ایمن نمی‌دانم، مگر خداوند، مرا کفایت کند»(نهج‌البلاغه، خطبه ۲۱۶).
حال آیا نباید در حکومتی که بنا به اسم اسلام بنا شده مسئولین منش علی(ع) را به عنوان سرمشق خود قرار دهند؟
امام خمینی بنیانگذار جمهوری اسلامی نیز بارها بر خدمتگزاری به مردم مستضعف و اینکه مسئولین نوکر مردم هستند تاکید دارد اما این رفتارهای اخیر با معترضان کاملا بر خلاف این سخنان و آرمان هاست و باید سریعا متوقف شود.این گونه برخورد های قهری ضمن اینکه در تاریخ ثبت خواهد شد میتواند به مشروعیت نظام جمهوری اسلامی که از مهم ترین شعارهایش مردم سالاری دینی است آسیب برساند.قوه قضاییه نیز باید ضمن انجام اصلاحات ساختاری در این باب،با نهاد هایی که خودسرانه با اعتراضات مردم برخورد نامناسب میکنند برخورد کند.