از آنجا که نرخ پذیرش آمریکا نزد جهانیان کاهش یافته اما جامعه آمریکا فکر می کند که این نرخ بالا رفته، تنها می توان رسانه های خبری بزرگ کشور را بابت این جهان خیالی آمریکایی که در داده ها نشان داده اند ملامت کرد
به گزارش «آزادی» موسسه گالوپ روز ۲۸ فوریه گزارش «رتبه بندی رهبران جهان سال ۲۰۱۹» خود را با عنوان «آمریکا دربرابر آلمان، چین و روسیه» منتشر کرد و نوشت که «جهان همچنان بیشتر از رهبری هر کشور دیگری که در سال ۲۰۱۸ مورد پرسش قرار گرفته اند، نسبت به رهبری آمریکا نظر منفی دارد.»
رهبری هر چهار کشور مذکور نمرههای قبولی از مردم سراسر جهان گرفته اند، با رتبههایی بین ۳۰ تا ۳۹ درصد که پایینترین امتیاز برای رهبری آمریکاست (که تنها ۳۱ درصد افراد نمونه گیری شده در سراسر جهان در طول سال ۲۰۱۸ به آن نمره مورد قبول داده اند.) این میزان، نماینده کاهشی چشمگیر برای ایالات متحده است که در سالهای ریاست جمهوری اوباما از این نظر امتیازاتی از ۴۱ تا ۴۹ درصد را کسب کرده بود. با این حال یک گزارش دیگر گالوپ که تنها سه روز پیشتر و در ۲۵ فوریه منتشر شده بود، نشان میداد که مردم آمریکا نسبت به این واقعیت جاهلند و به جای آن معتقدند که نرخ پذیرش خود ایالات متحده نزد جهانیان بالا و در حال افزایش است نه همانطور که نظرسنجیها نشان میدهد پایین و رو به تنزل.
آخرین باری که گالوپ درباره تصویر عمومی جهانیان از آمریکا (و این نظرسنجی نه درباره نرخ پذیرش جهانی رهبری آمریکا، بلکه پذیرش خود آمریکا بود) نظرسنجی انجام میداد در فوریه سال ۱۹۹۱ بود که تصویر آمریکا در نگاه مردم جهان در آن زمان به شدت مطلوب بود - با ۹۵ درصد نظر مطلوب دربرابر تنها ۳ درصد نظر نامطلوب - که تاکنون بالاترین رتبهای است که هر کشوری به دست آورده است، هر چند که امروز چند کشور دیگر نیز رتبهای تقریبا به همین اندازه دارند: استرالیا، کانادا، فرانسه، آلمان، انگلیس، ژاپن و نروژ که همگی در نظرسنجی جهانی گالوپ امتیاز بالایی را کسب کرده اند. در نظرسنجیهای گالوپ هیچگاه به سوئیس یا هلند اشاره نشده چرا که این کشورها (که حتی اگر در شمار کشورهای مورد نظرسنجی قرار بگیرند احتمالا در راس قرارخواهند گرفت) ممکن است همان رتبه پذیرش بسیار بالایی را کسب کنند که آمریکا در سال ۱۹۹۱ و پس از پایان جنگ سرد کسب کرده بود.
اما موسسه پیو نیز در همین باره – تصویر جهانی خود آمریکا- نظرسنجیهای را انجام داده و در سال ۲۰۰۸ این نظرسنجی را برای دفتر تحقیقات وزارت امورخارجه آمریکا انجام داده است.
وقتی پیو در دوم اکتبر گزارش سال ۲۰۱۸ خود را در ارتباط با این موضوع، یعنی تصویر جهانی آمریکا اعلام کرد، اولین سئوالی که مطرح شد درباره تصویر کلی آمریکا نزد مردم جهان بود و کسی که مشغول ارائه این اطلاعات بود، با اکراهی آشکار این رقم را اعلام کرد: حدود ۲۹ درصد. وی گفت: «قطعا آمریکا شاهد کاهش منفی بیشتری در چند سال گذشته بوده است... امروزه مردم در سراسر جهان بسیار کمتر احتمال دارد است که دیدگاه مطلوبی را نسبت به ایالات متحده ابراز کنند... بر اساس سئوالاتی که دست کم ما پرسیده ایم، شاهد دیدگاههای منفی تری نسبت به آمریکا در گوشه و کنار جهان بوده ایم.»
چیزی که منطقا باید از این واقعیت را انتظار داشت، این است این یافتهها در دیدگاه جامعه آمریکا از نگاه خارجیان نسبت به کشور خود بازتاب یافته باشد، اما اصلا چنین چیزی مشاهده نمیشود و در واقع دقیقاعکس آن را میتوان در نتایج نظرسنجیها دید. به این ترتیب روشن میشود که رسانههای خبری بزرگ که بیشتر از ۹۵ درصد مردم آمریکا «اخبار» خود را از آنها دریافت میکنند این واقعیات را از مردم پنهان نگه داشته اند که عامل این افت شدید رتبههای پذیرش جهانی آمریکا بوده اند. از آنجا که نرخ پذیرش آمریکا نزد جهانیان کاهش یافته، اما جامعه آمریکا فکر میکند که این نرخ بالا رفته، تنها میتوان رسانههای خبری بزرگ کشور را بابت این جهان خیالی آمریکایی که در دادهها نشان داده اند ملامت کرد.
این همان جهان خیالی است – و بنا به همان دلایل- که اکثریت غالبی از مردم آمریکا در سالهای ۲۰۰۲ و ۲۰۰۳ باور داشتند، یعنی زمانی که رژیم آمریکا این فریب را به مردم تحمیل کرد که صدام حسین در حال ساخت سلاحهای کشتار جمعی است و از القاعده حمایت میکند؛ و تمام رسانههای جریان اصلی آمریکا و عملا تمام رسانههای خبری کوچک این کشور به شدت این دروغهای (حتی به آن آشکاری) را به جامعه تزریق کردند، در نتیجه آنها نیز در کنار دیکتاتورهای آمریکا به خاطر نابودی عراق به دست ارتش آمریکا مسئول هستند. این اتفاق بدون عملیات تبلیغاتی رسانهها برای سازگار کردن جامعه نمیتوانست اتفاق بیفتد؛ و آمریکا اکنون همان رسانههای ملی را دارد که در آن زمان داشت، هر چند که برخی از اسامی شرکتی از سال ۲۰۰۲ تاکنون عوض شده اند.
مالکیت و کنترل رسانههای خبری بزرگ آمریکا آشکارا به گونهای عمل میکنند که آمریکا ممکن نیست دوباره کارکرد حتی یک دمکراسی نصفه و نیمه را پیدا کند، مگر آنکه و تا وقتی که این وضعیت – سیستم تصمیم گیری کنترل بر شرکتها و تشکیل الیگارشی «خبری» / گزارشی آمریکا- به طور بنیادین و برای همیشه (شاید حتی در قالب قانون اساسی) اصلاح شود.
در گزارش کامل سال ۲۰۱۸ پیو با عنوان «تصویر بین المللی آمریکا همچنان در حال لطمه دیدن است» در اینترنت منتشر شده است. در ابتدای این گزارش آمده است: «یک سال بعد از آنکه دیدگاه جهانی نسبت به ایالات متحده کاهش شدیدی را نشان میداد، دیدگاههای مطلوب نسبت به آمریکا در اکثر کشورهایی که این نظرسنجی در آنها انجام شده، همچنان در حدی تاریخی پایین هستند. بعلاوه بیشتر آنها میگویند که در طول سال گذشته روابط دوجانبه با آمریکا وخیمتر شده نه بهتر.»
در حالی که نظرسنجی سال ۲۰۱۹ گالوپ نشان میدهد که ۵۸ درصد آمریکاییان فکر میکنند دیدگاه جهانیان نسبت به آمریکا مطلوب است، در برابر ۴۱ درصدی که این تصویر را نامطلوب میدانند و در سال ۲۰۱۸ این ارقام تقریبا به همین اندازه بالا بود (۵۵ درصد مطلوب در برابر ۴۵ درصد نامطلوب) این ارقام در نخستین ماه ورود ترامپ به کاخ سفید برعکس بود، یعنی ۴۲ درصد مطلوب در برابر ۵۷ درصد نامطلوب و در سال ۲۰۱۶ این ارقام ۵۸ درصد مطلوب دربرابر تنها ۴۱ درصد نامطلوب بودند.
با توجه به مغایرت این باور با واقعیتهای منعکس شده توسط همین نظرسنجی ها، وجود چنین ملت فریب خوردهای آشکارا نشان از آن دارد که طبقه حاکمه کشور یعنی هم دولت و هم رسانههای خبری جریان اصلی آن، گزارشهایی نظیر این را منتشر نمیکنند، چرا که این گزارشها میتوانند جامعه فریب خورده را در معرض نتایجی قرار دهند که مطبوعات جریان اصلی متقلب و به شدت کنترل شده (از سوی میلیاردرهای آمریکایی) سعی دارند آنها را پنهان کنند. این مشکل رسانهای واقعی در آمریکا چیزی نیست که به آن رسانههای «اخبار جعلی» میگویند، بلکه خود رسانههای جریان اصلی هستند که در واقع «اخبار» دروغ را به جامعه خود ارائه میدهند تا جایی که به این مغایرت عظیم بین واقعیت و دیدگاه نادرست جامعه از «واقعیت» در ارتباط با تصویر آمریکا نزد جهانیان منجر میشود.