قوانین ما بازدارندگی کافی را ندارد / نباید دختر را به خانواده تحویل می‌دادند/ عدم مجازات پدر موجب عدم کاهش اینگونه‌ قتل‌ها است

به گزارش «آزادی»، 

جنایت، جنایت است اما گاهی نامش را قتل ناموسی گذاشته و از این راه برای کاهش قبح آن می‌کوشند، مثلا همین فاجعه قتل رومینا به دست پدر که خاطر یک ملت را آزرده است. دخترک نوجوان به دلایلی که انگار برای کسی مهم نیست از خانه فرار کرده و بعد هم با وجود همه التماس و اصرارها به خانواده تحویل داده می‌شود. برگشت به خانه هم همانا و مردن در خواب و به دست پدری که داس داشت؛ همانا.
فضای مجازی و حقیقی و رسانه‌ای متاثر از این واقعه هولناک است و سوال اصلی اینکه چرا قانون و مقررات در این کشور مانعی برای تکرار این ماجراها نیست؟ مجازات پدر جنایت کار چیست؟ و ...
شهربانو امانی، عضو شورای شهر تهران و نماینده پیشین مجلس در این باره به «آزادی» گفت: « هر روز در گوشه‌ای از ایران از این جور اتفاقاتی که وجدان عمومی را به درد می‌آورد رخ می‌دهد و به خصوص در این شرایط که همه دچار نوعی افسردگی هستند، مساله ساز می‌شود. در کشورهای دیگر هم ممکن است که از این اتفاقات رخ دهد اما تفاوت آنجاست که در آن کشورها هم قوانین نقش بازدارندگی دارند و هم اینکه نهادها و جامعه مدنی نقش خود را به خوبی ایفا می‌کنند.»
وی تاکید کرد: «در برخی کشورها که به لحاظ قومیت شباهت‌هایی با ما دارند مثل ترکیه هم چنین اتفاقاتی رخ می‌دهد و دیده‌ایم که اگری یک دختر فرار کند برای تمیز کردن لکه ننگ آن تا حد ترور فیزیکی هم پیش می‌روند اما اکنون دیگر چون شبکه‌های اجتماعی وجود دارد و با تولید فیلم و سریال‌هایی که خانواده‌هایی که چنین رفتار می‌کنند را تقبیه می‌کند؛ آمار خود در این موضوعات را به شدت کاهش داده‌اند».
این نماینده پیشین مجلس با اشاره به اینکه در ایران چنین رویه‌ای وجود ندارد، به ضعف قوانین در این زمینه اشاره کرد و گفت: « متاسفانه در ایران وقتی جد پدری یا پدر اگر فرزند را بزند و فرزند فوت کند، قتل غیرعمل محسوب می‌شود اما اگر مادر این کار را انجام دهد، قتل عمد مرتکب شده است! در شرایط امروز که حقوق بشر و حقوق کودک یعنی افراد زیر 18 سال بسیار مهم است و ایران هم سال‌ها است به کنوانسیون حقوق کودک پیوسته است، لازم است که کودکان مورد حمایت قانون قرار بگیرند.»
وی با تاکید بر اینکه «امنیت جانی و روحی و روانی کودکان باید تامین باشد» گفت: « قانون باید این امنیت را ایجاد کند اما در مورد اخیر دیدیم که کودک تحت حمایت قانونی قرار نگرفته و بعد از پیدا کردن او بدون هیچ تضمینی، تحویل پدر داده‌اند. در صورتی که سازمان بهزیستی می‌توانست با توجه به وظیفه قانونی خود، حداقل چند روز از او مراقبت کند. می‌توانستند با پدر و برادر دختر صحبت کند تا شاید امروز شاهد این غم نبودیم».
امانی در تشریح پیامدهای این رخداد ناگوار نیز گفت: « باتوجه به اینکه شبکه‌های اجتماعی و مجازی در دست همه قرار دارد، بچه‌هایی که اینچنین مسائلی را می‌بینند، وضعیت کودکان ایرانی را با جای جای جهان مقایسه می‌کنند و قطعا بیش از دیگران دچار افسردگی و آسیب می‌شوند».
وی ضمن ابراز تاسف از قتل صورت گرفته در تالش گفت: « متاسفانه کسی نپرسید که در خانه چه شده که این بچه چهارده ساله که از عشق و زندگی مشترک چیزی نمی‎داند، به یک غیرهمجنس پناه برده است. شاید این خلاء عاطفی در خانه آنقدر زیاد بوده که نتیجه فرار دختر شده است. اگر این پدر اینقدر دلسوز بچه بود، باید وقتی که او را تحویل گرفت از او مراقبت می‌کرد نه اینکه او را به قتل برساند».

وی افزود: « علت اینکه این دختر فرار کرده پدر و خانوادش بوده‌اند ، خیلی از خانواده ها مخصوصا پدر‌ها میدانند که اگر فرزند توسط پدر و جد پدری کشته شود، قصاص نمي‌شوند و این راهی برای حذف زنان و کودکان است. در بعضی از قتل‌های فجیع ، خانواده‌ها مضنونان اصلی و گاها قاتل‌های اصلی هستند. در آگاهی شاپور بخش 15 و 16 مخصوص قتل‌ها است و متاسفانه بیشترین آمار مقتولین زنان و کودکان هستند و برخی از این قتل‌ها توسط کل خانواده برنامه ریزی شده است. در ممالکی مثل ایران ، هند ، مراکش ، افغانستان ... دختر کشی و زن کشی یک رسم برای نشان دادن غیرت مردان است و بهای آن نیز به قتل رسیدن دختران و زنان است.»
امانی تاکید کرد: «تنها با قوانین و در نظر گرفتن خانه‌های امن و قانون فاصله از قربانی ميشود جلوی این قتل‌ها را گرفت . غیرت و ناموس کلمه‌ای ابزار گونه است برای به تحت سلطه در آوردن زنان کاربرد دارد تا مردان راحت‌تر زنان را مورد آزار و اذیت قرار دهند».
وی در پایان از اینکه زنان در این کشور بیش از همه بی‌پناه هستند، ابراز تاسف کرد.