این بانگ آزادی است....
فرصت زیادی تا انتخابات مجلس باقی نمانده و جدی‌ترین چالش هر دو جریان سیاسی اصلاح طلب و اصولگرا ارائه لیست است. اصولگرایان که گمان می‌کردند در این انتخابات بی‌رقیب برنده هستند درگیر اختلافات درون جریانی شده و به نظر می‌رسند که به خود ببازند. ارائه لیست جداگانه جبهه پایداری و دعواهای درونی شورای ائتلاف برای چینش لیست به خصوص جوانان لیست؛ حاکی از سخت بودن راه اصولگرایان است.
به گزارش «آزادی»، اصلاح طلبان اما مشکلات بیشتری دارند. فعالان سیاسی این جریان اگرچه قید انتخابات مشروط را زده و راهی میدان شدند اما با سد سخت شورای نگهبان برخورده کرده و اکنون با لشکری کم شمار در میانه میدان گیر کرده‌اند. همین است که حتی درباره ارائه یا عدم ارائه لیست را نمی‌توانند به تصمیم برسند. شاهد آنکه شورای‌عالی سیاست‌گذاری در نشستی تصمیم‌گیری درباره چگونگی حضور در انتخابات در استان‌ها را بر عهده شورای اصلاح طلبان هر استان و تصمیم‌گیری درباره حوزه تهران را هم به جلسه فوق‌العاده این هفته موکول کرد.
این بلاتکلیفی ادامه دارد زیرا موافقان و مخالفان ارائه لیست هنوز توانسته‌اند یکدیگر را قانع کنند. برخی از سیاسیون اصلاح طلب همچون محمدرضا عارف به برخی از رایزنی‌ها با شورای نگهبان دل بسته و اصرار دارند که با همین نیروهای باقی‌مانده می‌توان لیست خوبی ارائه کرد. لیستی که شاید در صورت ادامه دعواهای درون‌جریانی اصولگرایان شانس برنده شدن داشته باشد. روشن است که هدف این گروه راه‌یابی به مجلس است و به مسائل دیگر همچون میزان کارآیی اصلاح طلبان در مجلس، ریزش سرمایه اجتماعی و یا انتخابات 1400 نظر ندارند.
در مقابل اما طیف دیگری جایگاه اصلاح طلبی در جامعه و موثر بودن آن را در مرکز توجه قرار داده و معتقدند که باید از خیر مجلس یازدهم گذشت. محمدرضا تاجیک تئوریسین اصلاح طلب یکی از همین افراد است. او در روزنامه اعتماد با تاکید بر اینکه اصلاح طلبی نیازمند یک تعطیلات تاریخی است، نوشت: «حتی اگر اصلاح‌طلبان در تسابق‌های بزرگ پیشاروی (مجلس و ریاست‌جمهوری و...) پیروز هم بشوند، از امکان و استعدادی بیش از دولت کنونی برای بهبود امور (داخلی و خارجی) برخوردار نیستند؛ لذا شایسته آن است که عِرض خود نبرند و زحمت مردمان ندارند و عاقلانه چندی از دیار قدرت رخت بربندند.»
عبدالله ناصری، عضو شورای هماهنگی اصلاح طلبان نیز از دیگر هواداران عدم ارائه لیست است. او ارائه لیست را همراهی با شورای نگهبان می‌داند و معتقد است که «شورای نگهبان این بار نیز از حربه نظارت استصوابی مثل دفعات قبل استفاده کرده است اما با توجه به شرایط کنونی کشور این دفعه را باید نوعی دهن‌کجی به مردم تلقی کرد. بر این اساس ارائه لیست و شرکت در انتخابات همراهی با این نهاد است.»
وی در پاسخ به آیا با توجه به اختلافات درونی اصولگرایان ارائه لیست می‌تواند فرصتی برای افزایش مشارکت و برد انتخابات علی‌رغم همه مشکلات باشد؟ گفت: « شرایط برای اصلاح طلبان و انگیزه مشارکت مردم بیش از سال 94 نیست بنابراین میزان مشارکت تحت هیچ شرایطی به آن اندازه نمی‌رسد. از طرف دیگر بالاخره یک جایی باید در برابر این بازی برخلاف قانون و روح قانون اساسی نظارت استصوابی ایستادگی کنیم. به عبارت دیگر باید اعتراض مدنی کرده و ضمن اینکه انتخابات را تحریم می‌کنیم ، لیست ندهیم و تصمیم گیری را به خود مردم واگذار کنیم».
ناصری همچنین در واکنش به اصرار برخی از اصلاح‌طلبان مبنی بر ضرورت ارائه فهرست در شهرهایی که کاندیدا دارند، گفت: «بالاخره یک روز باید اصلاح‌طلبان واقعی و اصلاح‌طلبان حکومت‌محور از هم متمایز شوند و اکنون همان زمان است.»
ناگفته نماند که منظور ناصری از تحریم عدم حضور پای صندوق‌های رای و یا تشویق مردم به این امر نیست. او معتقد است باید از ارائه لیست صرف‌نظر کرد و به مردم اصرار نکرد که به یک گروه مشخص رای بدهند. برخی دیگر از اصلاح طلبان نیز با او هم نظر هستند. مثلا احمد خرم. او که سابقه وزارت در دوران اصلاحات را دارد، معتقد است که « حال امکان ورود اصلاح‌طلبان به مجلس بسیار محدود شده است. در این شرایط نباید کاندیدا معرفی کرد. نباید انتخابات را به عنوان یک اصل مهم تحریم کرد، اما نباید با 40 و اندی کاندیدا وارد انتخابات شد و لیست داد. بنابراین در قدم اول اصلاح‌طلبان نباید لیست بدهند.»
به گفته او «کار اصلاح‌طلبان تنها فقط به دست آوردن قدرت نیست؛ بلکه همه این اقدامات مبارزه صلح‌آمیز و مسالمت‌آمیز برای اصلاح است. در واقع تنها یک وجه جامعه مدنی تلاش در جهت توزیع قدرت است، اما شاید از آن مهم‌تر آگاهی‌بخشی به مردم و بیدار کردن آنها باشد.»
حال باید منتظر جلسه بعدی شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان ماند و دید که بالاخره فعالان سیاسی این جریان که به تعبیر تاجیک همزمان کت و زیرشلواری پوشیده‌اند، آنطور که خرم می‌گوید بازگشت به جامعه مدنی را انتخاب کرده و به کارکردهای فراتر از حضور در قدرت خود توجه می‌کنند یا آنطور که عارف و همفکرانش اصرار دارند لیستی ارائه کرده و به امید بهره‌گیریا از فرصت اختلافات درونی اصولگرایان وارد کارزار می‌شوند.