مجلس؛ آخرین شانس قالیباف/ اصولگریان دین خود را به قالیباف ادا می‌کنند؟ / چرا قالیباف نگران تخلفات و پرونده‌های باز نیست؟

هنوز معلوم نیست که شورای نگهبان چه کسانی را از گردونه رقابت در انتخابات مجلس کنار می‌گذارد اما لیست اصولگرایان با سرلیستی قالیباف و حضور پررنگ نزدیکانش در فضای مجازی دست به دست می‌شود! خودش که از مدت‌ها قبل برای این مرحله آماده شده بود نیز بسیار پرانرژی به میدان آمده و از هیچ تریبونی برای مطرح کردن خود نمی‌گذرد.

به گزارش «آزادی»، نبود لاریجانی و ثبت‌نام نکردن رقبای سهل‌تری مثل جلیلی و عارف خیال قالیباف را چنان راحت کرده که نقاط تاریک کارنامه خود را نیز نادیده می‌گیرد. به دولت و سیاست‌هایش چنان می‌تازد و بر موج نارضایتی‌های مردم چنان سوار است که گویی نه عیسی شریفی می‌شناسد و نه حرفی از املاک نجومی به گوشش خورده است!

اینکه نارضایتی‌ و سرخوردگی موجود در جامعه که به گفته تحلیل‌گران موجب کاهش مشارکت مردمی در انتخابات آتی است، برای بسیاری از داواطلبان این دوره - خاصه در اردوگاه اصولگرایی و از جمله قالیباف و نزدیکانش - سبب خیر و بلیط ورود به بهارستان می‌شود؛ بحث دیگری است اما نگاهی به واکنش کاربران در فضای مجازی که بدون‌شک نمودی از جامعه و فضای حقیقی است، روشن می‌کند که ورود شوالیه‌وار ایشان به عرصه انتخابات چندان مورد استقبال قرار نمی‌گیرد. مصداق این مدعا واکاوی هشتگ #قالیباف در توئیتر فارسی است که نشان می‌دهد 56 درصد لایک‌ها به توییت‌های انتقادی اختصاص یافته است. جالب آنکه صرفا اصلاح‌طلبان منتقد وی نبوده و کاربرای اصولگرا نیز در لایک توییت‌های انتقادی کم نگذاشته‌اند. نامعلوم بودن و به نتیجه نرسیدن پرونده تخلفات قالیباف در دوران مدیریت وی در شهرداری تهران، ثبت نام بدون صف و دیگر حواشی که همواره با اسم قالیباف همراه بوده است، از اصلی‌ترین محورهای مورد توجه توییتری‌ها بوده است.

در عین حال برخی از اصولگرایان نیز به دفاع از قالیباف و تبلیغ برای وی برخواسته‌اند، تبلیغاتی که بعضا خود ضد تبلیغ است. مثلا آنجا که حسین قدیانی، فعال رسانه‌ای در یادداشتی با عنوان «قالیباف را چه به مجلس؟!» می‌نویسد: « اگر دنبال رئیس‌جمهوری می‌گردیم که رئیس قوه‌ی مجریه هم باشد، لاجرم باید بدانیم که مقدمه‌ی تشکیل کابینه‌ی کار، مجلس خدمت است! مجلس کوتوله‌ها حتی کاری‌ترین دولت‌ها را نیز ناکار می‌کند، لذا مجلس همان به چماق کار بر سر وزرا بلند کند! ... مجلسی که رئیسش باقر باشد، قطعا به دولت کار ختم می‌شود! بگذریم که رئیسی هنوز هم محتاج کمک قالیباف است ولی این بار با حضورش، نه انصرافش! جا دارد سیدابراهیم دیگر در جلسات سران قوا احساس غربت نکند! و زودتر از قوه‌ی قضا، این مجلس باشد که ترمز فساد دولت را بکشد! قالیباف برادری‌اش را، هم به تهران ثابت کرده، هم به انقلابی‌ها! اگر واقعا خواهان تغییریم، اینک موسم اثبات برادری ما به مردی است با آستین‌های بالازده و جوانان لشکر خدمتش؛ چه نامزد باشند، چه نباشند!»

با همه این اوصاف، نه حمایت‌های ناشیانه‌ای که خود یادآور سوابق قالیباف است، نه کارنامه نه‌چندان قابل دفاع او و نه تخلفات و پرونده‌هایی که باز مانده؛ هیچ یک دغدغه قالیباف و مانع رسیدن او به هدف یعنی کرسی ریاست در قوه مقننه نیست چراکه اصولگراها از هر طیفی که باشند، می‌دانند این بار بازی را از پیش برده‌اند. گرد یاس بر جامعه پاشیده و صندوق‌های رای امیدی به فروغ ادوار قبل ندارند لذا دعوای اصلی میان گروه‌های اصولگرایی است. از این رو باید قالیباف نگران آن باشد که پایداری‌ها کما‌فی‌السابق بازی را بر هم نزنند و با او همراه بمانند. او باید نگرانی همراهی موتلفه و جامعه روحانیت مبارز و احمدی‌نژادی‌ها باشد. دغدغه‌هایی که انتشار زودهنگام فهرست اصولگرایان گواه جدی بودن آن است.

حال باید منتظر ماند و دید که پرچمدار نواصولگرایی در زمان باقی مانده تا انتخابات چطور این نگرانی‌ها را رفع می‌کند. همان‌طور که از یادداشت قدیانی و ... پیدا است قالیباف بعد از چند شکست در انتخابات‌های ریاست جمهوری و آن کنارگیری آخر؛ آمده تا حق خود را از جریان اصولگرا بستاند. قاعدتا از نگاه او، این حق یک کرسی معمولی در مجلس یازدهم نیست و اگر ردای ریاست به تن نکند همه چیز را باخته است. در حقیقت بعد از چند دوره حضور بی‌ثمر در انتخابات ریاست جمهوری و فراز و فرودهای بی‌ثمر برای انتصاب در ستاد اجرایی فرمان امام و بنیاد مستضعفان، مجلس تنها شانس او است.