صدای گیرنده را میوت کنید: شما روی اعصاب هستید قربان!

سازمانی که به مدد انحصار‌های موجود تنها دریچه ارتباطی با مردم است و بودجه‌اش از محل بیت‌المال تأمین می‌شود، گام به گام در حال تبدیل شدن به سوهان روح و خراش اعصاب مردم است. بعد از اتفاقاتی که در حوزه فوتبال در این سازمان رخ داد و چهره‌های کاربلد و خبره کنار گذاشته شدند و سکان به طور کامل به مهره‌های دسته چندم و ناکاربلد رسید، حالا باید شاهد اتفاقاتی تکراری در والیبال هم باشیم.

دیدن مسابقات والیبال در چند سال اخیر به مدد سانسورهای مکرر سازمان صدا و سیما به اندازه کافی آزاردهنده شده بود که گزارش‌های تکراری و مغرضانه جواد محتشمیان هم موجبات آزار بیشتر مخاطبان را فراهم کرده است. آن هم وقتی مخاطبان والیبال صبح زود بیدار شدند تا یکی دیگر از رقابت‌های تیم ملی را در مسابقات جهانی در ژاپن ببینند و علی‌رغم نمایش قابل قبول تیم ملی باید مدام انتقادهای یکطرفه گزارشگر تلویزیون را بشنوند. هنگامی که تیم در حال بازی است و هنوز سرنوشت رقابت معلوم نشده، مشخصاً در آن لحظات دادن روحیه و امیدوار بودن تنها کاری است که از یک هوادار واقعی برمی‌آید.

چطور ممکن است که یک نفر به خودش اجازه بدهد غرض شخصی را در یک رقابت ملی مدام بر زبان بیاورد و بر گفتن آن هم اصرار کند و برخوردی با او نشود؟ یعنی مدیران سازمان صدا و سیما نمی‌بینند که رفتار گزارشگرشان کاملاً بر‌خلاف منافع ملی است؟ آیا در این مدیران ذره‌ای از غیرت و عرق ملی وجود دارد؟

چطور می‌توان ماه‌ها و در کوران رقابت‌های مختلف تیم ملی والیبال شاهد رفتار غیرحرفه‌ای گزارشگری بود و همچنان به او تریبون داد. البته واقعاً از سازمانی که به نظر رسالتش بالا بردن نارضایتی مردم و مخاطبانش است چنین چیزی بعید نیست. ولی حداقل امیدوار بودیم که این دوستان در بازی‌های ملی سبک و منشی دیگر در پیش بگیرند که گویا این هم انتظاری بی‌جاست!

بی‌شک به کولاکوویچ انتقادات زیادی وارد است اما حداقل نتایج اخیر تیم ملی و کسب جواز حضور در المپیک و قهرمانی آسیا در چند ماه اخیر نشان از حرکت رو به جلوی تیم او دارد. بازی تیم ملی برابر برزیل هم یک بازی جسورانه با بازیکنانی جوان بود که به خوبی نشان می‌داد این تیم جوان حرف‌ها برای گفتن دارد اما گزارش جواد محتشمیان در کنار سانسورهای پیاپی صدا‌ و سیما دیدن این بازی را به عذابی برای بینندگان پای تلویزیون تبدیل کرد. رویدادی که در چند ماه اخیر بارها و بارها شاهد آن بودیم و گویا قرار نیست تغییری در آن رخ دهد. گویا باید مثل خیلی از رقابت‌های فوتبال، مسابقات والیبال را هم با صدای بسته نگاه کنیم.