پشت پرده دعوت روحانی هتاک به مجلس به نماز جمعه!

شیخ علیرضا پناهیان،منبری است که پامنبری هایش از حرف های تند و گاه توهین آمیزش به ویژه به نهادهای انتخابی که در اختیار اصولگرایان نباشد،به وجد می آیند و رسانه های اصولگرا و ارزشی به صورت زنجیره ای توهین های وی در منابر مساجد و حسینیه ها را با آب و تاب فراوان پوشش می دهند. امروزه هم که به لطف دسترسی اصولگرایان و ارزشی ها به منابع مالی نامعلوم و غیر قابل حسابرسی،فضای مجازی و شبکه های اجتماعی موبایلی همچون تلگرام و توییتر برای ترویج بی اخلاقی ها و فحاشی ها در اختیار آنان قرار گرفته است.

به گزارش «آزادی» آنچه در این میان تا حدی عجیب می نماید، دعوت این روحانی که مرزی بین هتاکی و نقد قائل نیست،به سخنرانی در خطبه های پیش از نماز جمعه تهران است؛ آن هم درست در زمانی که وی در یک سخنرانی به مجلس و نمایندگان آنان هتاکی کرده و واکنش تعداد زیادی از آنان را برانگیخته است. نمی توان پذیرفت که مسئولان نماز جمعه از هتاکی های وی خبر نداشته اند و یا واکنش نمایندگان مجلس از همه گروه های سیاسی در مجلس را ندیده اند!طبیعتا انتظار هم ندارند که با دعوت یک روحانی که از هتاکی منتخبان مردم ابایی ندارد،در تریبون نماز جمعه سخنان معقول و منطقی که متناسب آن تریبون است،بشنوند!کما اینکه نشنیدند و در منبری که برای وی تدارک دیدند آتش تهیه ای را بر سر رئیس جمهور ریختند؛آن هم به اتهامی که خود آن شیخ منبری متهم درجه اول آن است؛همان دو قطبی سازی جامعه برای بهره برداری سیاسی.

سئوال اینجاست؛مسئولان نماز جمعه که از فلسفه نماز جمعه در ابعاد سیاسی و اجتماعی آن لابد آگاهی دارند؛چرا منبری را دعوت می کنند که کینه را در جامعه با ادبیات،روش و منش خود،افزون می کند و جامعه را به دو گروه یا دوست یا دشمن تقسیم می کند و با رفتارش نشان می دهد که حتی فحاشی و هتاکی به آن گروهی که او دوست نمی دارد،جایز است.سوال شفاف است چرا او را دعوت می کنند که گفته شود سخنران پیش از خطبه های نماز جمعه تهران فردی است که حداقل دو روز پیش از آن سابقه هتاکی داشته است؟

یک پاسخ محتمل ممکن است این باشد که جریانی که وی برای سخنرانی در نماز جمعه دعوت می کند،آنقدر قدرت دارد که به مسئولان ستاد نماز جمعه،پاسخگو نباشد؛مساله ای که در جریان قدرت در ایران به وفور رخ می دهد و نهادها و ساختارهای اسمی و رسمی صرفا ابزاری برای ابراز وجود قدرتی پنهان هستند که برای تداوم و افزایش قدرت استفاده از هر وسیله ای حتی فحاشی و هتاکی را مباح و جایز می دانند.شاید اگر فرصتی برای پرسشی شفاف از مسئولان ستاد نماز جمعه،فراهم باشد و آنان نیز فرصتی برای پاسخی شفاف داشته باشند،چنین جوابی را ارائه کنند.

یک پاسخ محتمل دیگر دقیقا عکس مطلب بالاست و آن اینکه داد تریبون برای هتاکی به نهادهای انتخابی که در دست اصولگرایان نیست،ببخشی از یک برنامه ریزی برای بی حیثیت کردن افراد و ترساندن افراد موثر آبرودار برای مشارکت در هر نوع فعالیت سیاسی است که به انتخاب مردم وابسته است؛چرا که نهادهای انتصابی کاملا در اختیار گروه موسوم به ارزشی هاست.در چنین پاسخی مسئولان نماز جمعه هم بخشی از جریانی هستند که در نظر دارند،راه را برای ورود افراد آبرو دار به انتخابات با دعوت از سخنران هایی که از هتاکی ابایی ندارند باز کنند.

در هر صورت،به نظر می رسد جریانی در کشور تصمیم نهایی خود را گرفته و این اصل را اساس فعالیت های خود قرار داده که «السلطه بالرعب». گاهی این رعب و ترس در وجود مردم را با برخوردهای خشن به وجود می آورد و گاهی هم با هتاکی به قصد بی آبرو کردن،افراد آبرو دار! سر دمدار این جریان اخیر هم که فعلا شیخ علیرضا پناهیان است!