«مردان برمودایی»؛ ماجرای یک روز معمولی در خیابان انقلاب

غلامرضاهاشمی فرد|تحریریه آزادی: ایستگاه متروی تئاتر شهر،در قطار که باز شد نشسته بودم و از روی موبایلم مطلبی می خواندم درباره تفاوت ذائقه و سلیقه هر نسل در پوشش.افراد زیادی وارد قطار شدند و هر کس با ترفند خاصی تلاش می کرد جایی برای نشستن پیدا کند.

یک لحظه چشمم به دو جفت پای پر مو افتاد.کم کم سرم را بالا آوردم.دو پسر نوجوان که پاچه های شلوارشان حدود یک وجب از حد معمول کوتاه تر بود،در حال گوش کردن به موسیقی بودند.گاهی هدفونشان را برمی داشتند،چیزی به هم می گفتند و می زدند زیر خنده.
طی چند سال اخیر که تب پوشیدن شلوار برمودا بین خانومها و به دنبال آن خانومهای ایرانی فراگیر شده است،شاید کسی فکرش را هم نمی کرد روزی آقایان ایرانی هم به این قافله بپیوندند.

کسی نمی داند چرا به شلوارهای پاچه کوتاه،«برمودا» می گویند.با چند لباس فروش و حتی پارچه فروش در خیابان انقلاب هم که صحبت کردم کسی اطلاعی در این زمینه نداشت.یکی از آنها که پیرمرد شوخ طبعی بود گفت: لابد از اسم «مثلث برمودا» برداشتند.

مثلث برمودا که بیشتر به یک بیضی شبیه است،منطقه ای است روی بخشی از اقیانوس اطلس که تحت تاثیر نیروهای مغناطیسی،تا کنون باعث جذب و ناپدید شدن هواپیما ها و کشتی های زیادی در این منطقه شده است.

بوتیک دار جوانی که می گوید همه اجناس مغازه اش را خودش از ترکیه وارد می کند،می گوید:«به قول گفتنی،موضوع کوتاه یا بلند بودن پاچه شلوار نیست؛مده دیگه.مد روز یه نیرویی داره که جوونها رو سمت خودش می کشونه.کسی به معنی اسمش یا اینکه بهشون میاد یا نمیاد فکر نمیکنه».

او که در حال چیدن لباسها داخل قفسه هاست ادامه می دهد: «حتی یه وقتهایی یه لباسی مث همین شلوارهای برمودا،اولش واسه خونوما تولید میشه ولی بعدش آقایون هم برا اینکه از قافله عقب نمونن،وارد گود میشن».

وقتی از او درباره برمودا پوشیدن آقایان ایرانی سوال می کنم،با شیطنت می گوید: «من قبلا تن برد پیت دیده بودم،خیلی هم بهش میومد.ولی اصلا فکرشو نمی کردم یه روز آقایون سبزه و مومشکی ایرانی هم،به قول گفتنی، از این شلوارهای پاچه ورمالیده بپوشن!».
یک مشتری که پسر جوانی است،برای خرید لباس وارد مغازه می شود.فروشنده چند مدل شلوار به او نشان میدهد.

پسر جوان وقتی خوب آنها را برانداز می کند می پرسد:«یه کم ساده ترشو نداری؟ اینا یا سوراخ سوراخن یا پایینشون کش داره و جمع می شه بالا یا سنگشور شدن».

فروشنده:« بابا شما جوونی مثلا،سخت نگیر.یه تن بزن،باکلاسه ها،شیکه.الان دیگه از «انریکه» تا «تتلو» همه از همینا می پوشن».
پسر جوان: «شما درست می فرمایید ولی موضوع اینه که اونا خواننده اند ولی من دانشجوی علوم سیاسی».

وارد گفتگوی جالب آنها می شوم و از پسرجوان نظرش را درباره شلوار برمودا می پرسم.پاسخ می دهد: «هر کسی باید آزاد باشه لباس مورد علاقه شو بپوشه ولی موضوع اینه که خیلی ها به نوعی تسلیم هر چیزی میشن که صرفا مد میشه.من به شخصه علاقه ای به دنباله روی از مد،اون هم به هر شکلی ندارم».