«ترنس»؛ ماجرای یک روز معمولی در خیابان انقلاب

غلامرضاهاشمی فرد|تحریریه آزادی: نزدیک به چهار راه ولیعصر پسربچه ای با اصرار می خواهد کفشم را واکس بزند. دیدن چشمان معصومانه اش کافی بود که بدون هیچ حرفی روی چهارپایه ای که کنار بساطش گذاشته بنشینم و کفشهایم را به او بسپارم.در این فاصله،صدایی زنانه ولی خش دار توجه ام را جلب می کند.

«الو من متینم...نه...رها خاموشه؟...نمی دونم والله آقای دکتر.من پارک دانشجو ام،اینجا نیست...احتمالا شارژش تموم شده...چی ؟من؟ نه،منکه گفتم خدمتتون،همین که هستم خوبه.چرا بهتره...؟ من از جنسیتم راضی ام...هر چی میخوان بگن».
پسربچه ی واکسی، کفشهایم را جلوی پایم جفت می کند.

«شیش هزار تومن میشه».
«یه کم داری گرون میگیا».
«نه بخدا.کفش مردونه چون بزرگتره شیش تومن؛کفش زنونه پنج تومن».

بعد از اینکه با او حساب کردم،از روی کنجکاوی به سمت نیمکتی که متین نشسته بود رفتم.دوباره تلفن او زنگ خورد.از جایش بلند می شود و به اطراف نگاه می کند.

«سلام...ممنون...تی شرت پوشیدی؟... بیا جلوتر منو می بینی».

پسر جوانی به سمت متین می آید و کنارش می نشیند.متین که مانتوی کوتاه مشکی به تن دارد،وقتی با دقت به صورتش نگاه می کنی،چهره ی مردانه ای می بینی که با حرکاتی زنانه ترکیب شده.عینک آفتابی اش را از چشمش برمی دارد،کمی روسری آبی اش را جلو می کشد و مشغول صحبت می شوند.

«تا ترکیه که خودمم می تونم بدون ویزا برم،بعدش چیکار کنم؟تو خیابون که نمیشه بخوابم».
کمی که می گذرد،پسرجوان به او نزدیک می شود و به آرامی چیزی به او می گوید. متین با عصبانیت از جایش بلند می شود.
«خیلی بی شعوری.واقعا چه فکری درمورد ما می کنی؟»
وقتی آنجا را ترک کرد و کاملا دور شد،به سمت پسرجوان می روم.
«ببخشید فضولی نباشه،ایشون خانوم بودند؟»

«ترنس بود.متوجه نشدی؟میخوام با قطار تهران-کایسری ردش کنم بره اونور ولی راه نمیاد.حقشونه همینجا بمونن اذیتشون کنن».(کایسری: شهری در ترکیه)
برای اینکه بیشتر با او صحبت کنم می پرسم ترنس چیه؟
«بعضی ها به اشتباه بهشون دو جنسه می گن ولی اسم علمیش ترنسه».

«ترنس» به چه کسانی گفته می شود؟
رایج ترین تعریف موجود در منابع ایرانی از «ترنس سکشووال» یا «تراجنسی» که به اختصار ترنس گفته می شود،از این قرار است: تراجنسیها افرادی هستند که در بدنی اشتباه به دنیا آمدند.یعنی حس می کنند باید زن می بودند اما مرد شدند یا برعکس.
برخی این شرایط را نوعی بیماری می دانند که با مصرف هورمون و نهایتا عمل جراحی،درمان می شوند.کسانی هم هستند که از به کار بردن لفظ«بیماری» برای آن خودداری می کنند.

قانونی شدن تغییر جنسیت در ایران
ترنس سکشووال که در قوانین ایران از آن با نام «ناهمگونی جنسی» یاد می شود،به رسمیت شناخته می شود. از دهه شصت بود که بر اساس فتوای بنیانگذار انقلاب اسلامی،اجازه انجام عملهای تغییر جنسیت به طور رسمی صادر شد و حتی موافقت شد که بعد از عمل جراحی به آنها شناسنامه جدید داده شود؛با جنسیت جدید و نام جدید.

مقامات در ایران می گویند با این شیوه،به افرادی که با «جنسیت اشتباه» به دنیا آمدند کمک می شود،اما بسیاری از این افراد که خود را همجنسگرا می دانند،معتقدند تحت شرایطی مثل فشار خانواده و جامعه ی سنتی،ناچار می شوند «چنج»کنند(تغییر جنسیت دهند).با این هدف که درمانی باشد برای چیزی که به آن «بیماری همجنسگرایی» گفته می شود.

در این میان البته برخی نیز ترجیح می دهند کشور را به مقصد جایی که به گفته خودشان «هویت جنسی شان»را می پذیرند،ترک کنند که مجبور به چنج نشوند.

در آخرین آمار رسمی منتشر شده توسط پزشکی قانونی ایران،تعداد عملهای تغییر جنسیت در کشورمان،بین سالهای هشتاد و پنج تا هشتادونه،از صدوهفتاد به سیصدوهفتاد جراحی در سال رسیده است. گفته می شود پیش آمده که برخی از ترنسها بعد از عمل، بدن تازه شان را دوست ندارند و تعدادی از آنها حتی افسرده شدند.

فعال حقوق بشر: گاهی از جراحیهای تغییر جنسیت سواستفاده می شود
یکی از فعالین حقوق بشر که ترجیح می دهد نامش فاش نشود، در گفتگو با «آزادی»می گوید: «در اینکه در هر جامعه ای افراد ترنس وجود دارند شکی نیست اما نگرانی از آنجا آغاز می شود که گاهی از جراحیهای تغییر جنسیت سواستفاده می شود و این جراحی پیش پای کسانی گذاشته می شود که اصلا ترنس سکشوال نیستند بلکه ذاتا همجنسگرا به دنیا می آیند».